ElbertAl lang voordat we naar Cuzco gingen wisten we dat we daar taalles wilden volgen. Het paste ook goed in ons reisschema. We wilden sowieso eerst een paar dagen acclimatiseren, voordat we überhaupt zouden gaan hiken in de omgeving. Dit om hoogteziekte te voorkomen. Om die tijd dan in te vullen met lessen Spaans was zeer nuttig. Een week lang zaten we bij een Peruaans gastgezin en leerden we nog sneller Spaans. Mocht je ooit in Cuzco zijn dan is dit erg aan te raden. Ga dan vooral naar de taalschool Mundo Antiguo. Gerund door een Nederlander, maar gelukkig wel erg internationaal.
Bij deze taalschool werden er ook wekelijks hikes gedaan in het buitengebied van Cuzco. Telkens op andere plekken. Wij ging vanuit Cuzco naar het Noord-Westen, naar de hoogvlakte van Maras. Te midden van die hoogvlakte ligt het slaperige dorpje Maras. Meerdere Inca overblijfselen zijn er rond Maras te vinden, waaronder Moray. Ook in het dorpje zelf zijn de sporen duidelijk. De huizen die met adobe zijn gemaakt en de merktekens die boven de deurposten zijn geplaatst. Deze merktekens gaven vroeger aan of je voor of tegen de infiltrerende Spanjaarden was.
De jonge gezichten van Maras 
Wat een mooie oude vrouw 
Stokoud, zoals ze dat zeggen
Wat opvallend is aan de mensen in het dorp is hun leeftijd. De meesten zijn of stokoud of heel jong. Maras is een dorp met maar weinig financieel uitzicht voor jonge mensen, dus vanaf een jaar of 16 trekken ze naar de grotere steden in de omgeving. Soms naar Urubamba, maar vooral naar Cuzco. De kinderen die ze krijgen laten ze achter bij hun (groot)ouders in hun ouderlijk dorp. De ouderen blijven daar hangen als geesten rond het dorp. De kinderen spelen er doorheen. Dit zijn de gezichten van Maras.
Op de markt van Maras. Fan van Cusco 
Duidelijk ook een wandelaar 
De jeugd van Maras
Ook rondom Maras dwalen de ouderen rond op de plattelanden. De omgeving van Maras is daadwerkelijk plat, maar iets verderop zie je bergen van de heilige vallei. Besneeuwde toppen zelfs. Zo mooi dat je denkt, waarom gaan mensen hier weg? Dit is toch een prachtige plek om te wonen?! Misschien dat de oudere mensen op latere leeftijd daarom weer terug komen naar hun dorp.
Schapenhoedster in de omgeving van Maras 
Jeugd spelend in de omgeving 
Op pad met de familie 
De jongsten worden al snel oud 
Mee met de grootouders het vee hoeden
De gezichten van Maras zijn dus de onbevangen gezichten van de jonge kinderen, maar ook de wijze, ervaren gezichten van de ouderen. Gezichten die al veel hebben meegemaakt. Dat zie je.
Voor meer collecties check de categorie ‘fotografie‘ of mijn persoonlijke instagram pagina of mijn reis insta ‘Over de wereld‘
