Fotograferen in coronatijd is het fotograferen van grenzen. Grenzen tussen mensen, grenzen tussen privé of openbaar en de grenzen die we willen stellen aan het virus zelf. Tot hier en niet verder, hier ligt de grens.
In dit tweede deel van ‘Fotograferen in coronatijd’ ga ik dus de grenzen opzoeken. Grenzen gemaakt omwille van de maatregelen, maar ook grenzen die er al waren.
Het meest duidelijke beeld dat ik heb gezien. Bij het ‘Coronahotel’ in Roermond, Theaterhotel ‘De Oranjerie’. Een hek met linten en niet één verboden toegang bord, maar twee zelfs. De grens was blijkbaar nog niet helemaal duidelijk. Mooie beelden vlak voor het pand van wonen zuid. Verschillende inwoners van verschillende etniciteiten apart van elkaar gefotorafeerd en nu toch samen naast elkaar. Grenzen vervagen. Iedereen zit met dezelfde crisis.Geen coronafoto, maar gewoon een natuurlijke grens. Grens van land en water. En misschien toch ook een grens waar eeuwen geleden een virus onbedoeld een halt zou werden toegeroepen.De lokale ijssalon heeft markeringen afgeplakt op de straat waar mensen met 1,5 meter van elkaar kunnen wachten op een ijsje. Mooie grensmarkeringen.Ben ik binnen of buiten? Is er een andere wereld voorbij deze deur? Hoe zullen de mensen zich daar voelen? De doorrijhoogte is in ieder geval 2,5 meter.Dit vond ik ook een typisch beeld. De ‘B’ van ‘border’ met ook nog eens een dikke rode rand. Het bord blijkt een aanduiding te zijn van een bovengronds brandkraan. ‘De wereld staat in de fik en ik zou het willen blussen, maar het vuur is groter dan ik’Borden extravaganza. Hier zijn even een aantal borden geplaatst om mensen de juiste weg op te sturen. We willen niet dat mensen de verkeerde kant op gaan, toch? Ik vraag me af of mensen het nog begrijpen.Kijk, dit is wel duidelijk en iets wat je nu veel ziet natuurlijk op straat. Duidelijk maken aan het winkelend publiek wat 1,5 meter is en dat die afstand ook bewaard moet blijven. Veel winkels zijn dicht en alle evenementen zijn afgelast. Toch vinden mensen manieren om online met elkaar te kunnen feesten en het online shoppen neemt alleen maar toe. Een illustratief beeld daarvan.De grens tussen privé en openbare ruimte.
Zonder grenzen
Het is wachten op de dag dat we vrienden en familie weer in de armen mogen slaan. Dat we zonder grenzen met elkaar om mogen gaan. Dat mensen elkaar weer kunnen ontmoeten in restaurants en evenementen.
Grenzen en belemmeringen zullen er de aankomende weken nog gewoon zijn. Maar langzamerhand zal die grens opschuiven en zal alles weer relatief normaal zijn. Een nieuw normaal.
Elbert
